انحرافات دینی و کربلا

اصطلاحات رایج سیاسی در زمان خلفا

طلب بخشش شمر از خدا

آثار سیاسی رخداد کربلا  در شیعه

جامعه اسلامی در ایام رخداد کربلا، نسبت به آخرین سال حیات پیامبر(ص) تغییرات فراوانی یافته بود. درست است که سیر پیدایش انحراف تدریجی بود، اما پایه های آن در دید بسیاری از محققان از همان سال های اولیه بعد از رحلت پیامبر(ص) به وجود آمده بود. انحرافات مزبور در زمینه هایی بود که اهل سیاست می توانستند به راحتی از آنها بهره گیری کرده و در تحمیق مردم و نیز توجیه استبداد و زورگویی خود از آنها استفاده کنند. بنی امیه در پیدایش و گسترش این انحرافات، نقشی عظیم داشتند. به ویژه نحوه روی کار آمدن یزید نشان داد که بنی امیه هیچ اصالتی برای اسلام قائل نبوده و اعتقاد بدان تنها پوششی برای توجیه و پذیرش حاکمیت آنها، توسط مردم بود.

امام حسین(ع)

  علاوه بر این که بنی امیه را متهم به ظلم و عداوت می کرد،(1) آنها را کسانی می دانست که « طاعت شیطان را پذیرفته، طاعت خداوند را ترک گفته، فساد را ظاهر ساخته، حدود الهی را تعطیل و به بیت المال تجاوز کرده اند».(2) ، در عبارات دیگر نیز امام فرمود: « الا ترون أن لا یعمل به و أن الباطل لایتناهی عنه »(3) همچنین امام فرموده بود:« فإن السنة قد أمیتت و إن البدعة قد أحییت»، (4) آنها علاوه بر ایجاد فساد و تعطیل حدود، بسیاری از مفاهیم دینی را تحریف کرده و یا در مجاری غیر مشروع از آنها بهره گیری می کردند. در اینجا نمونه هایی از این مفاهیم را که در جریان کربلا و ایجاد آن مؤثر بوده است، همراه با شواهد تاریخی، بیان می کنیم. 

ادامه مطلب کلیک کنید.التماس دعا